Silolar çiftçileri ve müşterileri birbirine bağlıyor

Şirketin kurucusu W. W. Cargill ilk tahıl düz alan deposunu büyümekte olan Conover’da satın aldı. Ancak kasabadan geçen demiryolu birden kaldırılınca ve tren istasyonu taşınınca, kasaba artık “Goneover” adıyla anılmaya başladı ve W. W. yoluna devam etmek zorunda kaldı. Büyük şehir merkezlerinde tahıl talebi yüksekti, ancak tahıl çok uzaktaki (genellikle yüzlerce kilometre uzaktaki) kırsal bölgelerdeydi ve bu tahılın taşınması demiryollarına ve su yollarına bağlıydı.

Sonraki 20 yıl içinde, W. W. ve kardeşleri hem tahıl çiftliklerinin hem de demiryollarının genişlemesini takip etti, yeni rotalar üzerinde satış noktaları oluşturmak için depolama tesisleri inşa etti ve satın aldı. Iowa’da, W. W., tahılı daha uzun süre güven içinde saklanabileceği siloların üst kesimlerine taşıyan dahiyane bir konveyör sistemine sahip ilk tahıl silolarından birini kurdu. Trenler gelinceye kadar buğdayı elinde tutan Cargill, tahılı piyasaya daha hızlı ve daha ucuza taşıdı ve bu da hem tedarikçilerin hem de müşterilerin yararına oldu..

Kuzey Dakota, Eckelson’daki bir Cargill silosunda, trenle nakledilmek için hazır olan hasat edilmiş tahılı taşıyan ve at arabaları yaklaşıyor.

1886’ya gelindiğinde W. W.’nin ağı Güney Minnesota Demiryolu boyunca Minnesota’nın içlerinde doğuya kadar genişledi. Sonraki yıllarda, Cargill kardeşler, Minnesota, Wisconsin ve Dakota eyaletlerindeki tahıl tedarikçilerinin işlerini büyütmelerine yardımcı olacak onlarca tesis inşa edecek ve böylece tahılı istikrarlı bir şekilde Duluth, St. Paul ve Minneapolis’e taşıyacak karmaşık bir rotalar haritası oluşturacaktı.

1865’ten 1910’a kadar süren bu stratejik büyüme, şirketin ilk büyük gelişim parlamasını ateşleyen güçlü bir üretim ve nakliye ağı oluşturdu. 20. yüzyılın başına gelindiğinde, Cargill Amerika’daki tahıl ticaretinde büyük bir güçtü ve bu güç, şirketin günümüzde dünyanın dört bir yanındaki ticaret altyapısını iyileştiren çalışmalarının bir öncüsü niteliğindeydi.