Cargill’in büyük blok yük treni inovasyonu

1966'da, Illinois Merkez Demiryolu (ICR), yenilikçi bir fikir için bir iş ortağı arıyordu. ICR, tahıl nakliyesi için tek tek vagon kiralamak yerine trenin tamamını kiralamak istiyordu. “Blok yük trenlerini” kullanmanın nakliye maliyetlerini önemli ölçüde azaltacağını ve ABD genelinde çiftçilik ve ticareti geliştireceğini fark eden Cargill bu işe girmeyi kabul etti. Öte yandan, bu, Cargill'in çok kısa bir süre içinde muazzam miktarda tahıl (100'den fazla vagonu doldurmaya yetecek kadar) toplaması gerektiği anlamına geliyordu.

Daha önce tahıl işinde böyle bir şeye girişilmemişti. Lojistik ve tarifeler nedeniyle demiryolu taşımacılığı her zaman çok yüksek maliyetli oluyordu. Ayrıca, ekinler yalnızca belirli noktalarda yoğunlaşmış halde bulunuyordu ve hasat zamanı yalnızca birkaç hafta boyunca temin edilebiliyordu. Üstelik tahıl depoda çok uzun süre kalırsa çürüme riski ortaya çıkıyordu. 100 vagon dolusu tahılın toplanması, depolanması ve yüklenmesi önemli bir meseleydi.

Cargill, blok yük trenlerinin nakliye maliyetlerini %50 azaltabileceğini biliyordu. Bununla birlikte, şirket, yeni nakliye güzergahının yeni bir karasal ihracat terminali türü gerektireceğinin de farkındaydı. O zamana kadar şirket ağırlıklı olarak ülkenin su yollarını kullanıyordu ve nakliye için tek tek vagon kiralıyordu.

Cargill, demiryoluyla desteklenen su yolu güzergahlarını değerlendiriyor ve karayla çevrili çiftçilere yeni bir küresel pazarlara erişim olanağı sunuyordu. Daha fazla çiftçinin tahıllarını pazara daha verimli bir şekilde ulaştırmalarına yardımcı olmak için önemli bir potansiyel olduğunu gören Cargill, blok yük treniyle nakliye işine girmeyi kabul etti.

Cargill, 100'den fazla vagonu doldurmak için gereken miktarda tahılı toplamak için yeni tesisler ve teknikler geliştirdi. Kapasiteyi arttırmak için şirket, Orta Batı Amerika'da bir dizi yeni işleme ve depolama tesisi inşa etti. Cargill, hasadın üzerinden çok zaman geçse bile tahılın en iyi durumda kalmasını sağlamak için havalandırma ekipmanı ve kurutucular geliştirdi. Bunun dışında, Cargill, Illinois Gibson City'nin dışında 3,6 milyon kilelik yeni bir ihracat terminaline yatırım yaptı.

Sonunda, 1967 kışında, Cargill ve ICR şirketlerinin başkanları, 115 vagonu tıka basa dolu olan ilk tahıl blok yük treninin Gibson City istasyonundan yola çıkışını izledi. 400.000 kile Illinois mısırı taşıyan blok yük treni Cargill’in Louisiana Baton Rouge'daki ihracat terminaline gitmek üzere yola çıktı ve sadece beş gün içinde Gibson City'ye dönmesi planlanıyordu.

Toplam 400.000 kile Illinois mısırı taşıyan 115 vagonlu Cargill blok yük treni.
 

Cargill ve Illinois Merkez Demiryolu şirketinin yöneticileri blok yük treninin ilk seferini kutlamak için bir aradalar.

Yolculuk sırasında ciddi sorunlar yaşandı: Tamamen yüklü olan trenin ağırlığı altında bir demiryolu köprüsünde sorun yaşandı ve trenin vagonlarından 14 tanesi raydan çıktı. Bu raydan çıkma nedeniyle aksama olsa da sonunda Cargill bu girişimi başarılı bir girişim olarak kabul etti. Bir sonraki yıl şirket en az 56 gidiş dönüş gerçekleştirip 22 milyon kileden fazla mısırı Baton Rouge'a götürdü. Kısa bir süre sonra, Cargill, ikinci karasal taşımacılık terminalini Illinois Tuscola'da ve üçüncüsünü de Indiana Linden'de açtı.

Blok yük trenleri tahıl sektöründe devrim yarattı ve Cargill bu süreçte çok önemli bir rol oynadı. Zaman içinde, yeni tesislerin ve havalandırma ekipmanlarının kurulması tren kapasitesini ve bütün yıl boyunca ortaya çıkan talebin karşılanma imkanını daha da arttırdı. Blok yük trenlerini kiralamak çok büyük miktarlarda ürün nakliyesinde standart hale geldi ve sonraki yıllarda tarım alanındaki büyümede önemli bir faktör oldu.