skip to main content

การสร้างโอกาสเพื่อสร้างความผูกพันต่อองค์กรของพนักงาน 

บรรยากาศของการทำงานที่ให้ความสำคัญต่อพนักงานที่โรงงานของคาร์กิลล์ที่ฟริโอนา เปิดโอกาสให้มีการพัฒนาและค้นพบความสามารถที่หลากหลาย 

January 01, 2015

เปโดร รามอส มีอายุสี่ขวบตอนที่เขาย้ายมากับครอบครัวของเขาจากเมืองกวานาคัวโต ประเทศเม็กซิโก มายังสหรัฐอเมริกา กระเป๋าเดินทางใบเล็กของเขานั้นอัดแน่นมาด้วยความฝันที่จะมีชีวิตที่ประสบความสำเร็จและเจริญรุ่งเรือง ในวันนี้ รามอสทำงานในสำนักงานของโรงงานเนื้อของคาร์กิลล์ในเมืองฟริโอนา รัฐเท็กซัส ในฐานะผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายบริหารทรัพยากรบุคคล (HR) การที่เขาก้าวไปถึงจุดนั้นได้ถือเป็นแบบอย่างที่สร้างแรงบันดาลใจ ในเรื่องการเล็งเห็นและคว้าโอกาสมาโดยไม่ยอมที่จะพอใจกับการเป็นอันดับสอง

ในฐานะผู้อพยพใหม่ในอเมริกา โปรโด ซีเนียร์ บิดาของรามอส ได้เป็นคนงานในฟาร์มแห่งหนึ่งในเท็กซัส เปโดร ซีเนียร์ ในปี 2005 ได้มีโอกาสร่วมงานกับคาร์กิลล์ ในชั้นแปรรูปที่โรงงานเนื้อในเมืองฟรีโอน่า งานที่เขาได้นั้นให้รายได้ที่ดีและมั่นคง และยังเปิดโอกาสให้ครอบครัวของรามอสนั้นได้ลงหลักปักฐานในเมืองปศุสัตว์เล็กๆ แห่งนี้ในเท็กซัสได้

ในปี 2006 เปโดรได้กลายเป็นสมาชิกคนแรกของครอบครัวของเขาที่จบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยม และในปี 2007 เขาก็ได้ลงทะเบียนเรียนกับมหาวิทยาลัย West Texas A&M ด้วยความตั้งใจที่จะได้รับวุฒิระดับปริญญา ในช่วงวันหยุดฤดูร้อน เขาได้ทำงานเป็นพนักงานนอกเวลาให้กับคาร์กิลล์ โดยเริ่มต้นจากการกวาดพื้นของชั้นแปรรูป และได้สัมผัสงานอื่นๆ ส่วนใหญ่ที่โรงงานในช่วงฤดูร้อนมากกว่าสี่ปี

หลังจากเขาจบการศึกษาจากวิทยาลัย คาร์กิลล์ก็ได้ให้งานประจำกับเขาในตำแหน่งเจ้าหน้าที่ปฏิบัติการ ในช่วง 18 เดือนหลังจากนั้นเขาได้เรียนรู้ทุกแง่มุมของธุรกิจ ตั้งแต่การจัดซื้อและแปรรูปไปจนถึงงานตัดและขนส่ง และเมื่อมีตำแหน่งงานว่างในฝ่ายทรัพยากรบุคคล ผู้จัดการโรงงานก็นึกถึงเปโดรในทันที

“เปโดรเหมือนมีเกียร์เพิ่มมาเป็นพิเศษ” แมท ลิว ผู้จัดการโรงงานฟริโอน่าของคาร์กิลล์กล่าว “เขาไม่เคยถือว่าสิ่งที่เขาได้รับเป็นของตาย และไม่เคยคาดหวังจะมีใครให้อะไรกับเขา เขารู้ว่าเขาจำเป็นต้องวางตำแหน่งตัวเองในจุดที่เขาสามารถที่จะได้รับประสบการณ์และเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เขาเข้าใจว่าหากเขาได้แสดงถึงพฤติกรรมที่จำเป็นสำหรับการเป็นผู้นำให้เห็น เขาก็จะได้รับโอกาส”

ในวันนี้ ในขณะที่รามอสเดินในชั้นนี้ของที่ทำงานในฟรีโอน่า พนักงานก็ต่างตะโกนทักทายเขา และเขาก็ตอบรับ บางครั้งด้วยภาษาอังกฤษ บ่อยครั้งด้วยภาษาเสปน ด้วยรอยยิ้มที่กว้างจากหูถึงหูที่เป็นเครื่องหมายการค้าของเขา เพื่อนร่วมงานของเขาต่างดีใจอย่างแท้จริงที่ "หนึ่งในพรรคพวกของเขา" ได้เลื่อนขั้นจากชั้นปฏิบัติการไปยังสำนักงาน

“การที่เรามีเปโดรเป็นสิ่งที่พิเศษ” ลิวกล่าว “เขามีความสามารถที่จะดึงให้ผู้คนมามีส่วนร่วมและสร้างความไว้วางใจได้อย่างรวดเร็ว ผู้คนเปิดใจกับเขาและให้ความคิดเห็นอย่างจริงใจ ความสามารถของเขาที่ทำอย่างนั้นได้นั้นถือเป็นปรากฏการณ์ บวกกับทักษะและการศึกษาของเขา เขาสามารถเปลี่ยนมันให้กลายเป็นการกระทำที่สามารถทำให้โรงงานประสบความสำเร็จมากขึ้นได้”

ในบทบาทของเขาในฐานะ HR รามอสได้เป็นตัวแทนของคาร์กิลในงานเทศกาลหางานของวิทยาลัยเดียวกันกับที่เขาเคยเป็นนักศึกษาผู้มีความกังวลและไม่แน่ใจในอนาคตของเขา เราชอบที่จะเล่าให้นักศึกษาฟังเกี่ยวกับโอกาสที่คาร์กิลล์ได้มอบให้เขา และทุกอย่างที่เขาได้เรียนรู้จากการที่ได้ทำงานกับธุรกิจการเกษตรขนาดใหญ่ระดับโลกนี้ “เมื่อไหร่ก็ตามที่มีใครบางคนปฏิบัติต่อคุณเป็นอย่างดี คุณก็อยากที่จะพูดเกี่ยวกับมัน” รามอสกล่าว “นักศึกษาที่ผมได้พูดคุยด้วยนั้นกำลังมองหาโอกาสที่เหมือนกันกับที่ผมเคยมองหาตอนที่ผมอยู่ในฐานะเดียวกับพวกเขา เขาอยากจะรู้ว่าคาร์กิลล์มีอะไรที่จะมอบให้บ้าง สำหรับผมแล้ว การที่ได้รับโอกาสทั้งหมดเหล่านี้เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง”

“บริษัทนี้ให้ความสนใจกับคุณ พวกเขาสนใจเกี่ยวกับการพัฒนาและความผูกพันของคุณ หากคุณพยายามอย่างหนัก คุณก็สามารถที่จะไปไหนก็ตามที่คุณต้องการ”
เปโดร รามอส ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคลของคาร์กิลล์กล่าว

ในตอนนี้ สิบปีให้หลัง การทำงานที่คาร์กิลล์ก็ยังคงเป็นเรื่องของครอบครัวอยู่ บิดาของรามอสก็ยังอยู่ที่นี่ โรซ่า มารดาของเขา ได้เริ่มงานจากชั้นแปรรูป ในขณะที่ โอมาร์ พี่ชายของเขา และ อนาเยลี น้องสาวของเขา ต่างก็ทำงานอยู่ที่โรงงานเนื้อแห่งนี้เช่นกัน

เมื่อขอให้เขาอธิบายความรู้สึกถึงโอกาสที่เขาได้รับที่คาร์กิลล์ เปโดรครุ่นคิดในทันที และมีท่าทีอ่อนน้อมอย่างมาก “เมื่อผมได้นึกถึงคาร์กิลล์ที่ฟรีโอน่า เมื่อผมได้นึกถึงพนักงานของเรา นึกถึงครอบครัว และการสนับสนุนทั้งหมดที่ผมได้รับ ผมก็นึกอะไรอย่างอื่นไม่ออก นอกจากความรู้สึกซาบซึ้งใจและความตื่นเต้น
การเดินทางที่ผมได้ดำเนินมา พร้อมกับความรักที่ผมมีให้แก่โรงงานแห่งนี้ ถือเป็นสิ่งที่ผมไม่มีทางที่จะหาคำใดๆ มาอธิบายได้”