Portret lidera: Whitney MacMillan

Whitney MacMillan twierdził, że nigdy nie posłuchał rady ojca, Cargilla MacMillana, nawet gdy była dobra, bo „dzieci nigdy nie słuchają rodziców”. Jednak kiedy zapytał ojca o to, co powinien studiować, MacMillan senior odpowiedział: „[Kiedy] będziesz na Yale University, poznawaj wszystkie przedmioty, których nie będziesz miał okazji poznać przez resztę życia. [Nie] ucz się biznesu, bo kiedy się nim zajmiesz, nauczysz się wszystkiego, co trzeba, a to, czego uczą na Yale, się [nie] przyda”.

Ten punkt widzenia przemówił do Whitneya, który po ukończeniu Yale (na wydziale historii) w 1951 r. rozpoczął karierę zawodową w dziale marketingu olejów roślinnych firmy Cargill. W ciągu dwóch lat od podjęcia pracy Whitney kilkakrotnie się przenosił: najpierw do oddziału w kalifornijskim San Francisco a później do Manili na Filipinach, gdzie firma Cargill potrzebowała osoby do pokierowania nowym oddziałem. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1956 r. przeniósł się do działu zbożowego jako handlowiec, a później został dyrektorem ds. promocji sprzedaży i rozwijania projektów.

Whitney był szanowany za kreatywne rozwiązywanie problemów i wspinał się po szczeblach kariery w koncernie Cargill: w 1962 r. awansował na stanowisko wiceprezesa, w 1966 r. został członkiem zarządu, a w 1975 r., niecałe 10 lat później, został prezesem. „Whitney miał bardzo charakterystyczny styl kierowania” — wspominał Ernie Micek, który pracował pod kierownictwem Whitneya, a w 1995 r. został dyrektorem zarządzającym firmy Cargill. „Lubił skłaniać ludzi do uzasadnienia przekonań i wolał rozmawiać bezpośrednio, twarzą w twarz”.

Wkrótce po awansie Whitneya ówczesny dyrektor zarządzający, Erwin Kelm, zaproponował, żeby Whitney zwięźle sformułował kodeks etyki firmy. Firma zawsze starała się uchodzić za uczciwą i kierującą się szacunkiem i nie uznawała za potrzebne spisywania oficjalnych zasad. Jednak koncern Cargill rozrósł się na skalę międzynarodową, a gąszcz zagranicznych przepisów i zasad kulturowych utrudniał zachowanie przejrzystości postępowania. Whitney streścił wartości firmy w Deklaracji prowadzenia działalności (Statement on Business Conduct), która miała na celu zagwarantowanie, że wszyscy pracownicy rozumieją oczekiwania firmy.

Whitney został powołany na stanowisko dyrektora zarządzającego po ustąpieniu Kelma w 1976 r. Piastując to stanowisko, Whitney skierował firmę na nowe rynki w skali międzynarodowej.

„Powiedziałbym, że w okresie mojej pracy w firmie Cargill wyciągnęła [ona] z biedy więcej ludzi niż jakakolwiek inna instytucja na świecie”.
— Whitney MacMillan, dyrektor zarządzający firmy Cargill

W miarę jak koncern Cargill coraz bardziej się rozwijał na arenie międzynarodowej, Whitney napisał oficjalną deklarację wizji wskazującą cele firmy Cargill na przyszłość. Deklaracja akcentowała jego skupienie się na walce z biedą w krajach rozwijających się: „Będziemy najlepsi w podnoszeniu poziomu życia pięciu miliardów ludzi na świecie”. Whitney uważał, że to możliwe, jeśli koncern Cargill będzie realizował swoje podstawowe kompetencje: „Pozwolą nam na to: kupowanie, przechowywanie, transport i dystrybucja podstawowych surowców. Pozwolą nam na to: promowanie, innowacje oraz tworzenie konkurencji i efektywności w tym łańcuchu dystrybucji”. Ta wizja była pierwszym krokiem firmy Cargill ku pozycji globalnego lidera w żywieniu ludzi.

Skupiony na przyszłości lider opracowuje „A View to the Future” (Patrząc w przyszłość) z opisem działań, które pozwolą firmie Cargill stać się globalnym liderem w żywieniu ludzi.
 

Whitney był prawdziwym wizjonerem. Piastował stanowisko dyrektora zarządzającego do 1995 r., dając globalnemu koncernowi jednolity, określony zbiór zasad i przygotowując firmę na XXI wiek. Po przejściu na emeryturę Whitney pisał: „Działamy w krajach, które łącznie odpowiadają za ponad 85% światowego PKB. Mimo to, rozwijając się, zachowaliśmy własną kulturę, własne wartości i własne zdolności”. Wybiegając myślą w przyszłość, Whitney uważał, że jeśli firma pozostanie wierna swoim zasadom, może liczyć na sukces: „[Nie] zmieniłbym tego podejścia w przyszłości. [Zostałbym] przy podstawowych zasadach”.