Wspieranie brazylijskich rolników uprawiających zboże

W połowie XX w. firma Cargill była dobrze przygotowana i gotowa do rozszerzenia działalności na cały świat poprzez wkroczenie na rynek południowoamerykański. Gdy w 1948 r. pojawiła się taka szansa, prezes firmy Cargill John MacMillan Junior nie wahał się ani chwili.

Początkowo wejście firmy Cargill na rynek południowoamerykański wydawało się zaskakującą decyzją. Z Johnem Juniorem skontaktowała się firma International Basic Economy Corporation (IBEC), założona przez Nelsona Rockefellera z myślą o podniesieniu standardu życia poprzez działalność gospodarczą, proponując mu współpracę. John Junior wykorzystał tę możliwość, postrzegając ją jako szansę na oficjalne zaistnienie w regionie Ameryki Południowej. Wspólnie powołano firmę Cargill Agricola e Comercial S.A. (CACSA).

Następnie obaj partnerzy podjęli działania na rzecz rozwiązania problemu, z którym od lat borykali się brazylijscy rolnicy uprawiający zboże: straty plonów kukurydzy z powodu niewystarczającej przestrzeni magazynowej. Kukurydza cieszyła się dużym popytem ze względu na wysoką wartość odżywczą, a także fakt, że po przetworzeniu można było otrzymać z niej różne produkty, od skrobi przez syropy po tkaniny. Aby zabezpieczyć zbiory i ułatwić transport, firma CACSA zbudowała dwa elewatory zbożowe (w Ourinhos, São Paulo, i w Arapongas, Paraná). Dzięki temu rolnicy zyskali możliwość magazynowania plonów, które były chronione przed wołkami zbożowymi i innymi niekorzystnymi czynnikami, pozwoliło to również opóźnić sprzedaż ziarna do momentu podwyżki cen.

Poza zapewnieniem możliwości magazynowania firma CACSA skupiła się na poprawie łączności między dwoma systemami kolejowymi w Brazylii. Firma skontaktowała się z właścicielami obu linii kolejowych i podpisała umowę umożliwiającą odbiór ziarna przy użyciu jednej linii i dostarczanie go drugą, co pozwoliło wyeliminować dodatkowe działania związane z przeładunkiem. Aby usprawnić transport plonów, firma CACSA ustanowiła także bezpośrednie połączenie kolejowe do miasta Santos, które z czasem stało się najchętniej wykorzystywanym portem w Ameryce Południowej.

Mimo korzystnego wpływu CACSA na branżę zbożową dodatkowe problemy z transportem, regulacjami rządowymi i brakiem rynku kontraktów terminowych ograniczały zyski. W 1957 r. firma Cargill sprzedała swoje udziały i wycofała się z rynku brazylijskiego.

Mimo że CASCA okazała się krótkotrwałym przedsięwzięciem, przygotowała firmę na przyszłe sukcesy w Brazylii. Dzięki lepszemu zrozumieniu unikatowych wyzwań i możliwości kraju firma Cargill z dużym sukcesem wróciła do Brazylii w 1965 r., wprowadzając bardziej dochodową hybrydową odmianę kukurydzy.

Mimo początkowych problemów podjęta przez Johna Juniora decyzja o rozszerzeniu działalności na Amerykę Południową okazała się właściwa, a Cargill z czasem stał się największym brazylijskim przedsiębiorstwem w branży rolnej. Obecnie z nowoczesnego terminala zbudowanego nad Amazonką w Santarém firma każdego roku eksportuje miliony ton soi ze zrównoważonych upraw. Cargill jako jeden z głównych producentów żywności we współczesnej Brazylii i największy producent kakao w Ameryce Łacińskiej dysponuje zakładami przetwórczymi, magazynami, terminalami portowymi i biurami w niemal 160 miastach w całym kraju. Rząd brazylijski docenił nasze działania, przyznając firmie Cargill w 2012 r. tytuł najlepszego przedsiębiorstwa w branży produktów konsumpcyjnych.